ACNE

Najgorsza w trądziku nie jest jego strona wizualna, tylko psychicznie wyniszczające wzloty i upadki pełne rozczarowań. Jeśli nigdy nie mieliście trądziku, pewnie myślicie, że przesadzam. Wyobraź sobie to. Jesteś chory. Oczywiście starasz się wyleczyć. Od czasu do czasu choroba przechodzi w stan remisji. Robisz więc sobie nadzieję. Myślisz sobie "Wow, ta kuracja chyba w końcu działa!"  I wtedy...trądzik wraca gorszy niż kiedykolwiek. To błędne koło, które nigdy się nie kończy. Słowo daje, że bywały dni, gdzie po prostu stałam przed lustrem i płakałam przez 30 minut. Bez nadziei. Bez siły. I trwa to tak przez lata, aż do dzisiejszego dnia. Budziłam się każdego ranka, przerażona tym co zobaczę w lustrze. Może byłoby łatwiej, gdyby inni okazywali wsparcie. Lecz tego się nie doczekałam. Gdy próbowałam zakryć trądzik ludzie mówili, że noszę za dużo makijażu. Gdy go odkrywałam, wytykali moje problemy. Zwieszałam więc zawstydzona głowę, nie mogąc nikomu spojrzeć w oczy, a zwykła rozmowa stała się nie do zniesienia. Ci, którzy nie mieli trądziku po prostu nie rozumieją. Ignorują zagadnienie, nazywając je problemem pierwszego świata, przy okazji dając nieprzydatne rady. "Może musisz częściej myć twarz?" , "Wyrośniesz z tego" , " Próbowałaś coś z tym zrobić?" , "Pewnie za często dotykasz twarzy" , "Nie powinnaś nosić makijażu, on tylko wszystko pogarsza" ,  "Przesadzasz, inni mają gorzej". No... i zgodzę się - inni mają gorzej. Nie jest to najbardziej palący problem wszechczasów. Chciałabym, abyśmy żyli w świecie gdzie wygląd nie jest ważny. Ale smutna prawda jest inna. W takim świecie nigdy żyć nie będziemy. Żyjemy w świecie, gdzie prasa, internet i telewizja zachęcają do samoakceptacji takim jakim jesteś, a za kilka stron lub minut dalej, pokażą Ci kogoś z idealną cerą i wypunktują 10 sposobów na trądzik. Nie możemy oczekiwać od ludzi pewności siebie z tymi wszystkimi sprzecznymi informacjami. Mam więc nadzieje, że pewnego dnia zaczniemy trądzik traktować poważnie. Jako chorobę, która może prowadzić do zaburzeń psychicznych takich jak nerwica, fobia społeczna czy depresja. Jeśli walczysz z trądzikiem, czasem może wydawać Ci się, że jesteś sam. Ale wiedz, że rozumiem przez co przechodzisz. I zawsze jest nadzieja. Po latach moich własnych bitew, trądzik coraz bardziej ustępuje, a moja cera staje się coraz zdrowsza. Tak, ciągle boje się, że on wróci z podwójną siłą. Chyba już zawsze będę się bać. Ale na razie jestem szczęśliwa i mam nadzieję, że ty też będziesz.